Twierdza Kołobrzeg

Trwające 11 dni oblężenie Kołobrzegu było jedną z kluczowych bitew operacji pomorskiej. Adolf Hitler – zdając sobie sprawę ze strategicznego położenia miasta – w listopadzie 1944 roku ogłosił je twierdzą.

Jeseph Goebbels, pełniący w III Rzeszy rolę ministra oświecenia publicznego i propagandy, postanowił wykorzystać obronę Kołobrzegu do podniesienia morale narodu. Rozpoczęto realizację filmu „Kolberg”. Obraz odwoływał się do wydarzeń z 1807 roku, gdy stacjonujące w mieście oddziały pruskie dzielnie broniły się przed wojskami Napoleona. Produkcja miała manipulować faktami w taki sposób, aby wzbudzić u Niemców nadzieję na odwrócenie niekorzystnego biegu wojny. Za kamerą stanął uwielbiany przez nazistów – Veit Harlan.

Goebbels nie szczędził środków na realizację i osobiście nadzorował prace na planie filmu „Kolberg”, którego premiera odbyła się pod koniec stycznia 1945 roku. Był to ostatni i zarazem najdroższym film fabularnym stworzonym w III Rzeszy. Nakręcono go na kolorowej kliszy, co w tamtych czasach było rozwiązaniem bardzo nowoczesnym i kosztownym. Przygotowany z rozmachem obraz nie spełnił jednak oczekiwań ministra propagandy – w obliczu zbliżającej się klęski obywatele niechętnie odwiedzali sale kinowe.

4 marca 1945 roku Goebbels miał chwilowe powody do radości – Niemcom udało się odeprzeć pierwszy atak przeprowadzony przez radziecką 1 Armię Pancerną. Losy bitwy odwróciły się jednak już 3 dni później, gdy do szturmu przystąpili Polacy. 1 Armia Wojska Polskiego wkroczyła do miasta 18 marca 1945 roku. Po ustaniu walk ponad 90 proc. jego zabudowy znajdowało się w gruzach. Załamany tymi faktami Goebbels rozkazał wówczas wykreślić informację o zdobyciu Kołobrzegu z oficjalnych komunikatów kwatery głównej Wehrmachtu.

Zwycięska bitwa okazała się największą potyczką polskiego oręża od czasów wojny obronnej w 1939 roku. Walki polskich żołnierzy o Kołobrzeg zostały później upamiętnione na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie.