Nieomylność papieża

Sobór watykański I obradujący w latach 1869-1870 wywołał wielkie poruszenie wśród wiernych. Jeden z dogmatów uznający nieomylność Ojca Świętego w sprawach wiary i obyczajowości spotkał się z gwałtowną reakcją części duchowieństwa. W konsekwencji w ramach Kościoła rzymskokatolickiego powstał sprzeciwiający się bezbłędności papieża nurt starokatolicki.

Watykan nie krył rozczarowania takim odbiorem postanowień soboru przez hierarchów. Tych, którzy byli najbardziej krytyczni wobec ustalonych dogmatów, proszono o podpisanie indywidualnego aktu lojalności.

Żądanie podpisania takiego aktu wystosowano między innymi wobec górnośląskiego księdza Jana Dzierżonia. W odpowiedzi duchowny opublikował list otwarty na łamach „Schlesische Zeitung”, w którym po raz kolejny wyraził swój sprzeciw wobec papieskiej nieomylności. 30 października 1873 Ojciec Święty obłożył Dzierżonia ekskomuniką. Wykluczenie z Kościoła sprawiło, że życie byłego księdza stało się bardzo uciążliwe ze względu na szykany ze strony lokalnej społeczności.

Resztę życia Dzierżoń spędził w małym domu z ogródkiem, gdzie – jak sam twierdził – prowadził życie pustelnika. Tam kontynuował swoje badania nad życiem pszczół. Dożył 95 lat, z czego 70 poświęcił właśnie pszczelarstwu.