Nareszcie wolni!

Kilka pokoleń czekało z utęsknieniem na tę chwilę. Po 123 latach zaborów Polska wróciła na mapę Europy. 7 października 1918 r. Rada Regencyjna wydała odezwę „Do Narodu Polskiego” proklamującą niepodległość Polski.

„Wielka godzina, na którą cały naród polski czekał z upragnieniem, już wybiła. Zbliża się pokój, a wraz z nim ziszczenie nigdy nie przedawnionych dążeń narodu polskiego do zupełnej niepodległości. W tej godzinie wola narodu polskiego jest jasna, stanowcza i jednomyślna”. – pisano w dokumencie.

W orędziu podkreślono ogólne zasady pokojowe głoszone przez „prezydenta Stanów Zjednoczonych, a obecnie przyjęte przez cały świat”. Autorzy wezwania mieli na myśli tzw. 14 punktów, czyli program pokojowy Thomasa Woodrowa Wilsona. Przedostatni, 13 punkt dotyczył utworzenia niepodległej Polski.

„W stosunku do Polski zasady te prowadzą do utworzenia niepodległego państwa, obejmującego wszystkie ziemie polskie, z dostępem do morza, z polityczną i gospodarczą niezawisłością, jako też z terytorialną nienaruszalnością, co przez traktaty międzynarodowe zagwarantowanem będzie”. – można było przeczytać w odezwie „Do Narodu Polskiego”.

Dokument stwierdzał jednocześnie rozwiązanie Rady Regencyjnej i utworzenie rządu.

„Polacy! Obecnie już losy nasze w znacznej mierze w naszych spoczywają rękach. Okażmy się godni tych potężnych nadziei, które z górą przez wiek żywili wśród ucisku i niedoli ojcowie nasi”. – apelowali w podniosłych słowach autorzy wezwania.