Liga pokoju

I wojna światowa utopiła w morzu krwi miliony ludzi. Aby zapobiec takim tragediom w przyszłości, w styczniu 1920 r. powołano Ligę Narodów – międzynarodową organizację mającą zadbać o utrzymanie pokoju.

Trzon Ligi stanowiły 32 państwa, w tym Polska. Rzeczpospolita od początku starała się o miejsce w najważniejszym organie organizacji – Radzie Ligi Narodów. Jednak nigdy nie rozpatrzono pozytywnie tej kandydatury. Wynikało to m.in. z obawy, że strona polska mogłaby utrudniać wejście do Rady Niemcom.

Późniejsze wydarzenia pokazały bezsilność Ligi Narodów, której nie udało się powstrzymać wybuchu kolejnej wojny światowej. Już w 1933 r. z organizacji wystąpiły dwa państwa, które miały wkrótce odegrać kluczową rolę podczas największego konfliktu w dziejach ludzkości – Niemcy i Japonia. Cztery lata później o rezygnacji z członkostwa zdecydował Benito Mussolini, który w tym czasie przeprowadzał inwazję na Etiopię.

Formalnie Liga Narodów została rozwiązana w 1946 r., lecz w rzeczywistości przestała funkcjonować już podczas II wojny światowej. 26 czerwca 1945 r. podpisano w San Francisco Kartę Narodów Zjednoczonych, która powołała do życia następczynię Ligi – Organizację Narodów Zjednoczonych.