Kawalerskie życie

Dnia 8 lipca 1994 roku cały kraj pogrążył się w żałobie. W wieku 84 lat, ziemię opuścił prawdziwy ojciec narodu, zwany przez poddanych Wiecznym Prezydentem.

Rękami podwładnych, jego podobiznę uwieczniono na ponad pięciuset pomnikach. Jego nieprzerwane rządy od 1946 roku zakończył dopiero atak serca, lecz dynastia, której dał początek rządzi krajem do dziś.

Ze smutkiem żegnamy Kawalera Krzyża Orderu Odrodzenia Polski I klasy – towarzysza Kim Ir Sena.

Według ustawy przegłosowanej przez Sejm 4 lutego 1921, było to najwyższe odznaczenie państwowe po Orderze Orła Białego. Nadawano je za wybitne osiągnięcia na polu kultury, oświaty, sportu, nauki, a także gospodarki, obronności kraju, służby państwowej czy dyplomacji.

W 1944 roku, PKWN dekretem włączył order do schematu odznaczeń Polski Ludowej, zachowując jego oryginalny kształt i barwy. Zmiany dotknęły orła – pozbawiono go korony, lecz na pierwszy rzut oka dużo łatwiej było dostrzec, że najbardziej zmienił się charakter jego przyznawania.

Wymieniając obcokrajowców odznaczonych orderem przed II wojną, warto wspomnieć że otrzymali go m.in. Edward Benesz, wódz z wojny rosyjsko-japońskiej Heihachirō Tōgō, a także gen. Douglas MacArthur, osobiście odznaczony przez J. Piłsudskiego.

Po drugiej wojnie światowej odznaczono m.in. gen. Eisenhowera, gen. De Gaulle’a, czy marszałka RAF-u Artura Harrisa.

W skład grupy kawalerów Wielkiego Krzyża Orderu wchodzą również Wiaczesław Mołotow, gen. Wasilij Czujkow, gen. Iwan Koniew, Hồ Chí Minh, Fidel Castro, a także Leonid Breżniew.