Etymologia Holocaustu
Polityka Adolfa Hitlera zakładała zniszczenie pewnych grup społecznych i narodowych – jedną z nich stanowili Żydzi. Współcześnie nie sposób dokładnie określić ile ofiar tego narodu pochłonęła II wojna światowa, ale szacuje się liczbę 6 milionów. Tę zorganizowaną i systematycznie prowadzoną likwidację określono mianem Holokaustu, co dosłownie oznacza „ofiarę całopalną”, z greckiego: holo-kautóo – spalam ofiarę w całości. Współcześnie pojawiają się wątpliwości co do stosowności tego sformułowania, ponieważ składanie ofiar nie dotyczyło ludzi, a co do zasady w judaizmie całopalenie ma pozytywne znaczenie. Dlatego w Polsce używa się zamiennie do Holokaustu określenia „Zagłada” lub synonimu Szoa (hebr. שואה – całkowita zagłada, zniszczenie – transkrypcja angielska: Shoah).
Za twórcę terminu Holocaust uważany jest prof. Elie Wiesel, żydowski pisarz, który urodził się 30 września 1928 r. w Syhocie nad Cisą. Jako nastolatek był więźniem obozu zagłady Auschwitz-Birkenau, a potem obozu w Buchenwaldzie. W obozie zginęła część jego rodziny. Po wyzwoleniu przez wojska alianckie Wiesel zamieszkał w Paryżu, gdzie studiował literaturę, psychologię i filozofię. Całe życie poświęcił nauce, sztuce oraz obronie praw uciskanych mniejszości. Za swoją działalność otrzymał w 1986 r. Pokojową Nagrodę Nobla.
Komitet Noblowski mówił o nim jako o „posłańcu ludzkości”. Wiesel otrzymał tytuł doktora honoris causa wielu uczelni na całym świecie. Kilka lat temu został również wyróżniony tytułem doktora honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego. W swoich podziękowaniach podkreślał silne związki z Polską.