Eliminacja życia niewartego życia

Pod koniec lat 30. Niemcy prowadzili akcje T4, w ramach której zabijano osoby niepełnosprawne i chore psychicznie. Nazywano to „eliminacją życia niewartego życia”.

Nieludzkim programem objęto też polskie ziemie włączone do Rzeszy. Jednakże do pierwszych mordów na chorych psychicznie w II RP naziści przystąpili już we wrześniu 1939 r. W lutym 1940 szpitalom zakazano zwalniania chorych umysłowo do domów oraz przyjmowania nowych pacjentów. Chodziło o to, aby w placówkach pozostały tylko te osoby, które znalazły się na listach jednostek do likwidacji.

W połowie marca 1940 zamordowano pierwsza grupę więźniów szpitala w Kochanówce w Łodzi. Niemcy zabili w tym mieście ponad 1000 pacjentów.

Za przeprowadzenie tej i podobnych akcji odpowiadał Karl Brandt – komisarz Rzeszy ds. zdrowia i higieny. 9 grudnia 1946 zasiadł na ławie oskarżonych w Norymberdze, gdzie toczył się tzw. proces lekarzy. Został skazany na karę śmierci, którą wykonano 2 czerwca 1948 roku.