Drugi Marszałek Polski

W momencie odrodzenia państwa polskiego w 1918 roku, pojawił się poważny problem formalny. Naczelnik Państwa i zwierzchnik sił zbrojnych, Józef Piłsudski, de facto nie miał najwyższego stopnia wojskowego. Daria i Tomasz Nałęczowie w książce „Józef Piłsudski – legendy i fakty” wyjaśnili:

„Formalnie służbę w Legionach zakończył jako brygadier. Nie znała tej rangi armia polska, ale nawet gdyby uznać ją za równoważną z pierwszym stopniem generalskim, to i tak w tworzących się siłach zbrojnych znalazłoby się wielu oficerów wyższych stopniem od Naczelnego Wodza”.

19 marca 1920 roku Ogólna Komisja Weryfikacyjna, zwróciła się do Piłsudskiego z prośbą, aby przyjął stopień Pierwszego Marszałka Polski. Wojskowy wyraził zgodę. Wówczas brakowało jednak przepisów regulujących tę materię, a owa ranga formalnie nie istniała.

Problem rozwiązano w 1922 roku, kiedy przyjęto ustawę o podstawowych prawach i obowiązkach oficerów WP. Stwierdzała ona istnienie takiego stopnia, oraz precyzowała, że nadaje je Prezydent RP za wyjątkowe zasługi. W takim właśnie kontekście w kwietniu 1923 roku mianowano drugiego Marszałka Polski. Został nim wielki przyjaciel narodu polskiego, francuski generał Ferdinand Foch.

Piłsudski wielokrotnie wypowiadał się o Fochu z ogromnym szacunkiem. 5 lutego 1921 roku w szkole wojskowej w Saint-Cyr, Naczelnik Państwa uroczyście odpiął ze swojego munduru krzyż Virtuti Militari i udekorował nim Francuza.

Dokonania Ferdinanda Focha spotkały się z uznaniem nie tylko ze strony Polaków – francuski generał otrzymał również najwyższy stopień wojskowy od swoich rodaków oraz Brytyjczyków. Drugi marszałek Polski zmarł 20 marca 1929 roku w Paryżu. Ostatnim był Marian Spychalski. W latach 80-tych rozważano by tytuł przyznać Wojciechowi Jaruzelskiemu, jednak ten odmówił jego przyjęcia.