Bracia

10 listopada w 1003 roku doszło do makabrycznego zabójstwa grupy chrześcijańskich pustelników, których historia zna jako Pięciu Braci Męczenników…

Pod koniec 1001 roku z klasztoru benedyktynów we Włoszech wyruszyła grupa zakonników, którzy mieli osiedlić się w pustelni we wsi Święty Wojciech koło Międzyrzecza. Za ich utrzymanie odpowiedzialni byli, z nakazu Bolesława Chrobrego, mieszkańcy okolicznych wsi.

Duchowni-pustelnicy mieli trzy zadania: przyjmowanie nowicjuszy, zakonników przybywających z zagranicy, a także szerzenie chrześcijaństwa wśród Wieletów i Pomorzan. W misji uczestniczyli trzej Polacy: Krystyn, Izaak i Mateusz. Ich obecność umożliwiła włoskim zakonnikom naukę języka polskiego, a także miejscowych zwyczajów.

Ich działalność nie trwała zbyt długo. W listopadzie 1003 roku doszło do napadu na pustelnię. Wszyscy znajdujący się tam bracia, Benedykt i Jan z Włoch, a także wspomniani już zakonnicy z Polski, zostali w bestialski sposób zamordowani. Aby zatrzeć ślady rabusie podpalili kościół. Pożar jednak nie rozprzestrzenił się, tak jak tego oczekiwali i wkrótce zostali złapani.

Zaledwie rok po śmierci Pięciu Braci zostało kanonizowanych przez papieża Jana XVIII. Szczątki trzech polskich zakonników zostały sprowadzone do Gniezna, ale zrabował je książę czeski Brzetysław i w 1038 roku zostały złożone w Pradze.

Natomiast jeśli chodzi o klasztor to istnieją dwie wersje jego dalszych losów. Jedna z nich mówi o zniszczeniu budowli przez Pomorzan w 1027 roku druga, że unicestwiono go za czasów Mieszka II, gdy nastąpił nawrót pogaństwa na ziemiach Polskich. Mimo to wiara i kult Braci przetrwał do naszych czasów.