Bankier, pisarz, społecznik

Nikt nie przypuszczał, że pracujący w banku Aleksander Głowacki przejdzie do historii jako jeden z najwybitniejszych polskich pisarzy. Jego mocną stroną była matematyka, ale w wolnych chwilach dorabiał pisząc felietony do gazet. Uważał to jednak za drugorzędne zajęcie i postanowił, że swoim nazwiskiem będzie podpisywał wyłącznie poważne artykuły poświęcone nauce. Natomiast opowiadania i historie z podróży miały być opatrywane pseudonimem Bolesław Prus.

Doskonały warsztat pisarski oraz niebywały talent sprawiły, że z czasem Głowacki poświęcił się tylko dziennikarstwu i beletrystyce. W 1882 r. objął redakcję tygodnika „Nowiny”, a w wielu gazetach zaczęły się pojawiać fragmenty jego nowel i powieści. 29 września 1887 r. ukazał się pierwszy odcinek „Lalki”. Utwór wzbudzał kontrowersje od samego momentu wydania. Oddawał nastroje końca XIX w. kiedy to w polski duch pozytywistyczny wdał się kryzys, a idee pracy u podstaw i pracy organicznej okazały się nie do zrealizowania. „Lalka” wywarła wielki wpływ na karierę pisarza i uważana jest za dzieło jego życia.

Sukces pozwolił Głowackiemu ustabilizować sytuację finansową i prywatną. Jednak do końca życia pozostał skromny. Tymczasem wśród krajan stał się wielkim autorytetem, na co wpłynęła także jego działalność społeczna. Brał udział w wielu inicjatywach, został m.in. prezesem stowarzyszenia, które prowadziło kursy dla dorosłych analfabetów. W swoim testamencie zapisał specjalne stypendium dla utalentowanych dzieci pochodzących z ubogich rodzin wiejskich.