13 lat

Wojna trzynastoletnia jeszcze na dobre się nie zaczęła, gdy zamek krzyżacki w Papowie Biskupim padł. Kapitulacja fortyfikacji zbudowanej przez Krzyżaków na przełomie XIII i XIV wieku nastąpiła 7 lutego 1454 roku. Jednak geneza konfliktu sięga kilka dni wstecz, przechodzi przez Toruń i oddalony o 168 km na północ Gdańsk.

Najważniejszymi graczami w podzielonej na części aglomeracji było Stare Miasto kontrolowane przez Krzyżaków i skonfliktowana z nim bogatsza prawa część, sympatyzująca z Królestwem Polskim. Spór między dzielnicami, mający swe podłoże w walce o strefy wpływów, osiągnął apogeum w momencie zdradzieckiego zgładzenia przez zakonników burmistrzów Konrada Leczkowa i Arnolda Hechta. Na początku 1454 roku zapadła decyzja o wybuchu powstania przeciwko Zakonowi, a już 5 lutego związani z Radą Prawego Miasta żołnierze zajęli należący do Krzyżaków Wielki Młyn na Starym Mieście. 7 lutego oficjalnie zerwano układ między Gdańskiem i Zakonem.

Natomiast wraz z dochodzeniem do komtura Konrada Pfersfeldera informacji o kolejnych porażkach wojsk krzyżackich, 11 lutego bez walki przekazał gdańszczanom zarządzany ­przez siebie zamek. Mieszkańcy ruszyli do dalszej walki i przed końcem lutego kontrolowali Nowe Skarszewy, Kościerzynę, Puck, Starogard, Grabiny na Żuławach, Tczew, Bytów, Tucholę, Gniew i Człuchów. Wojna trzynastoletnia zaczęła się pasmem sukcesów, a Gdańsk pozostając miejską republiką z wszystkimi uzyskanymi przywilejami coraz bardziej zacieśniał więzi z Rzeczpospolitą, dla której portowe miasto handlowe było bardzo cennym sprzymierzeńcem.